Hoe komt het dat mensen plezier halen uit het horrorgenre?

Het kraken van botten, het vloeien van bloed of misschien gewoon de vraag “hoe” of “waarom”, het horrorgenre heeft voor ieder wat wils.

Geen beter vermaak, dan leedvermaak. Je hoort het vaak binnen de familie. Sadisme en Masochisme komen hier ook uit voort. En om te voorkomen dat we de meer illegale kant op gaan, zijn de game- en filmindustrie druk bezig met het produceren van content die de “itch” bevredigt.

Neem een game zoals Dead by Daylight. Dit zet je in de rol van zo’n horror slachtoffer. Je voelt de adrenaline terwijl je probeert te ontkomen aan één van vele mogelijke ongure types.

Maar in Dead by Daylight kun je ook de slechterik zijn. Je kunt zelf als moordenaar van een horrorfilm spelen. Misschien iets stereotypisch zoals een clown of dokter, of iets meer iconisch zoals de Xenomorph van Alien of Freddy Krueger van A Nightmare on Elm Street. Zo kun je hetzelfde plezier ervaren als de schurken van je favoriete horror verhalen.

Natuurlijk is er ook een aspect van horror waarin mensen die het verdienen gestraft worden. Boontje komt immers om zijn loontje. Een groep pestkoppen die tien jaar later “bruut afgestraft” worden door een van hun bittere slachtoffers. Dat is een verhaal waarbij je heel goed kunt begrijpen hoe de schurk zich voelt en waarom deze doet wat die doet. 

Of misschien is het niet zo persoonlijk tussen een pro- en antagonist. Bijvoorbeeld Deep Rising (1998) of Krampus (2015). De hoofdpersonen verdienen in zekere mate de slechte gebeurtenissen die ze meemaken, maar het monster dat met hen aan het spelen is, haalt er niet zozeer een gevoel van zelfvoldoening uit.

Het heeft natuurlijk ook iets weg van een thriller. Je wordt vastgegrepen en wilt per se weten hoe het verder gaat. Je bent nieuwsgierig of het verhaal tot een goed einde komt of dat er geen persoon overblijft.

Je wilt, alhoewel het luguber is, zien hoe de moordenaar te werk gaat op zijn slachtoffers. Want hoe wilder de fantasie rondom de boosdoener, hoe creatiever het slachtoffer moet zijn om te ontkomen en te overleven.

Wat staat het stereotiepe blonde meisje te wachten als ze niet (of juist wel) weet te ontkomen aan de martelingen die zich voordoen als tv-show? Of wat is er zo eng dat de grote, stoere topsporter van de school het in zijn broek doet als een 2-jarige?

Want ook al is het onbekende angstwekkend, het heeft ook een zekere intrige. Wie weet wat je immers vindt, in dat donkere, diepe steegje achter het verlaten warenhuis van een voormalige slagerij…

Benieuwd naar de artikelen die de redactieleden van het Meegazine eerder hebben geschreven? Ons archief puilt uit van interessante artikelen die ook zeker het lezen waard zijn.