Begin 2020 heeft een Chinees een dier gegeten. Dit dier viel niet zo goed op de maag en de Chinees werd ziek. Maar waarom werd dit opeens groot nieuws? De Chinees was zo besmettelijk dat een groot deel van de stad Wuhan ziek werd. Niet veel later werd een groot deel van China ziek, en uiteindelijk werden er zoveel mensen ziek dat het de naam pandemie kreeg. We kennen dit ook wel als het coronavirus. In dit artikel vertel ik wat voor mij de gevolgen waren.

Ik speel in een G-team bij Victoria Boys te Apeldoorn. Toen corona uitbrak in Brabant, hadden we nog wel kleedkamerhumor. We hadden bijvoorbeeld de Brabantse voetbalclub Willem II omgedoopt tot “Wuhan II”. Het lachen verging ons snel. Een week later speelden we onze laatste wedstrijd, want de week erna waren er drie besmettingen geconstateerd bij onze tegenstander. En nog eens een week later werd de intelligente lockdown door de regering aan ons geïntroduceerd. In de tussentijd hebben we nog drie wedstrijden in september gevoetbald, helaas gingen deze allemaal verloren. Dat betekent dat ons team al anderhalf jaar geen wedstrijd had gewonnen. Het voelde wel raar, en ik miste het gevoel van een wedstrijd winnen heel erg.

Een andere hobby van mij is klarinet spelen. Ik doe dit in twee orkesten. Het orkest van Prins Bernhard Emst en het opleidingsorkest van Prins Bernhard Emst. Het laatste concert wat we gespeeld hebben, was ongeveer anderhalf jaar geleden. Handen schudden mocht toen al niet meer. We hebben in de zomer van 2020 nog wel geprobeerd te musiceren op anderhalve meter, maar toen stegen de besmettingen weer en was het uit met de pret. Verder volg ik ook nog klarinetles. Dat kon ook niet meer, ook niet als we anderhalve meter afstand zouden houden. Ik wilde eigenlijk voordat corona begon stoppen met het orkest, want ik vond het op dat moment niet meer zo gezellig. Deze plotselinge stop zorgde bij mij eigenlijk voor opluchting. Het stoppen van het opleidingsorkest en de muziekles vond ik erg jammer, het is namelijk een van de weinige plekken waar ik praat met mensen.

Ik werkte toen corona begon bij de post in Nunspeet. Ik haalde post op bij bedrijven en stond achter de frankeermachine in de avond. Omdat iedereen toch nog zijn brieven binnen moest verzenden waren mijn werkzaamheden niet zo gek veel veranderd. Het enige wat er veranderd was, was de desinfectiedispensers op de gangen en de anderhalve meter. Ook besloot ik zelf een mondkapje op te doen als ik een winkel inging. In november 2020 ging ik naar EEGA Plus, want ik voelde dat de post niet mijn roeping was en ik ook door wilde groeien. Ook hier kwam corona eigenlijk als geroepen, ik doe nu iets waar ik mijn ei in kwijt kan. In die periode zaten we ook nog vol in de lockdown, wat betekende dat er een beperkt aantal mensen mocht zitten bij EEGA Plus om huiswerk te maken. Dat was voor mij op de donderdagochtend. Het maakte het wel moeilijker om een stageplek te vinden.

Eind 2019 leerde ik mijn vriendengroep kennen waar ik als het mogelijk was elke zaterdag gezellig een biertje meedeed. Ik zeg als het mogelijk was, want door de lockdown mocht je maar een beperkt aantal mensen thuis ontvangen. Op gegeven moment was dat aantal maar twee, waardoor eigenlijk van gezellig een biertje doen geen sprake meer was. In januari was er dan ook nog eens die avondklok, wat het nog lastiger maakte. Dit maakte mij erg eenzaam deze tijd.
Uiteindelijk zijn er dus redelijk wat dingen veranderd in mijn leven. In het volgende artikel vertel ik over hoe ik er mee om ben gegaan.