Op een maandagochtend, in het geliefde stadje Deventer, kwam ik het EEGA Plus gebouw in gemarcheerd. Ik kwam mij aanmelden, maar het was anders dan andere dagen. Ik dacht bij mezelf: “Iets hier… is niet helemaal pluis.” En op dat moment zei de mevrouw achter de receptie, dat er een grote klusdag was geweest en wees meteen naar de geverfde muur achter haar. De muur was voor een deel blauw geverfd, de rest was nog blank.

Na het aanmelden viel het mij op dat het op meerdere plekken zo was en ik werd meteen nieuwsgierig. Mijn brein begon te ratelen en ik dacht bij mezelf: “Hier zit meer achter dan alleen het aankleden van de muren. Zou hier soms een bepaalde filosofie achter zitten en zo ja, wat betekent het?”

Het plan werd dat ik een interview ging houden om erachter te komen wat hier allemaal achter zou zitten. De persoon die in mijn gedachten zat, was Jurgen, die ik al kende van het Meegazine.

De dag dat het interview zou plaatsvinden, brak aan. Het was een donderdagochtend, weer in het geliefde stadje Deventer. Ik kwam net terug van het roken en daar stond hij: de enige echte Jurgen. Hij vroeg mij om mee te komen, maar voordat we door liepen, informeerde hij mij dat er een mystery guest bij zou zitten.

Jurgen en ik liepen richting de ruimte. Ik was erg benieuwd naar degene met wie ik oog in oog zou komen te staan. We kwamen binnen en daar zat ze. We schudden elkaar de hand en stelden onszelf voor. Jurgen wist dat zij een meer geschikt persoon was voor het interview en trok zich terug. Zij speelde namelijk een hoofdrol tijdens de klusdag. Na wat smalltalk kon het interview beginnen…

Ik greep mijn telefoon erbij waar ik al wat hoofdvragen in had staan en ik drukte op ‘start record’. “Wat was de aanleiding voor de klusdag?” vroeg ik haar. Zij herhaalde mijn vraag ter goedkeuring en vertelde daarna over hoe iedereen door de coronamaatregelen, merendeels thuis moest werken. Daarnaast vertelde ze over hoeveel afstand er was opgebouwd tussen alle collega’s, de vervaagde sfeer en het gemiste gezelschap.

Toen de maatregelen afnamen en er weer meer mocht, besloot iemand – die zelfs een hogere functie heeft dan de mystery guest – om verandering te brengen in het gebouw: een frisse start. Er moest weer sfeer komen in het pand. Kortom, een manier om de sfeer met alle collega’s weer bij elkaar te brengen.

Iedereen kwam dus bij elkaar: met z’n allen hard aan het werk. De werkvloer was in tijden niet zó vol geweest. Tijdens het werk werd het pand niet alleen sfeervoller gemaakt. Het werd, doordat iedereen weer bij elkaar was na zo’n lange pandemie, ook erg sfeervol onder elkaar. Dit maakte het ‘chaotische’ werk toch erg ontspannen.

De kleuren op de muren, waarvan ik dacht dat er een grote filosofie achter zou zitten, hadden inderdaad een betekenis. Er was nagedacht over wat het beste zou passen qua kleur. Met kleur werd het pand verdeeld in sectoren.

Het mysterie waar ik van alles achter zocht, bleek een heilzame werkdag te zijn voor iedereen die de ‘verloren’ sfeer en rust op locatie heeft herleid. Maar alle nieuwsgierigheid die ik had, was niet voor niets. Van een groot mysterie en filosofie naar een therapeutische, aandoenlijke dag. 

De fantasie was vrij interessant, maar de realiteit was een echt genoegen.

Kyan Sibering

Benieuwd naar de artikelen die de redactieleden van het Meegazine eerder hebben geschreven? Ons archief puilt uit van interessante artikelen die ook zeker het lezen waard zijn.